Sa bawat araw na namamalagi ako dito sa mundo hindi ko maitatanggi na ako ay nakagawa ng masama at mabuti. At bilang ako ay isa pa lamang estudyante may limita ang lahat ng bagay na maaari kong magawa para sa bansa.
Sa panahong iyon marami na akong narinig at nakita tungkol sa mga suliranin ng bansa ngunit ni isa ay walang tumatak sa akin.
Ako ako isa lamang akong ordinaryong bata. Kahit parang ordinaryong bata lamang ang isipan ko kung minsan marami na akong alam sa mga bagay ng mga matatanda. Kinabukasan natagpuan ang malamig nitong bangkay sa isang kalye sa Calumpit Bulacan. Pagkatapos humilamos ay humarap muna ako sa aming mahabang salamin na kung saan kita ang lahat ng aking katawan.
Limang taong gulang ako noong una kong marinig ang kwento tungkol sa Ang Pagong at ang Matsing. Kung may magtatanong kung ano naging impluwensiya ng mga suliranin sa akin ang tanging masasabi ko lamang ay pinaiinit lang nito ang ulo ko at sa totoo lang akoy lalo lamang nasusuklam. Ordinaryong bata lamang ako.
Nag timpla ako ng isang mainit na kape. Wala ka bang napapansing kakaiba sa sarili mo. Unanoong bata pa ako lagi sakin kinukwento ng aking nanay maging si Lola na pangarap na nila ang.
Nang naghihirap na ako nang sobra pinili ako ng Panginoong Jesus at pagkaraan. Mahilig akong mag obserba sa mga ginagawa ng mga nangangakong pulitiko sa panahon ng eleksyon. Madalas ko na lamang nasasabi sa sarili ko na sa una lamang matatamis ang mga salitang.
Nalula sila sa koleksyon ko ng NBA Cards na isang album at sa DBest 1 - Dbest 8000 ng Ghost Fighter Yu Yu Hakusho ko na inabot ng 3 albums. Aaminin ko na nagkaroon ako ng paghanga kay Peter na nagustuhan ko rin ang mga ginawa naming magkakaibigan pero sinong bata ang may gustong magkulong sa bahay sa halip na maglaro. Isa lamang akong pangkaraniwang bata.
Kahit na ano na hindi mo maipaliwanag usisa ni Isay. Isa lamang akong ordinaryong tao na gumigising araw-araw para gumalaw para sa aking sariling pangarap. Chapter 2 Mabilis akong kumilos at inayos ko muna ang aking higahan at dumeretso na sa kusina para maghilamos.
Kailangan ko ng magsasalba subalit wala na akong masasandalang iba. Kristhel Joy Dalanon - inquirerdotnet. Nakita ko ang babae na sumakay sa isang berdeng dyip.
La pa naman akong kasama maghapunan Ngunit isang taong estranghero na hindi ko kilala ang nasa harapan ko ngayon. Paano ko naman po magagawa ang ganong bagay kaagad niyang sagot. Baka isa itong serial killer.
Katulad ng iba pang mga kwentong pambata isa lamang itong ordinaryong kwento na ang tauhan ay mga hayop na nagsasalita. Ngunit hindi naman ibig sabihin na ako ay isang walang kwentang tao dahil nga isa akong tao ordinaryong tao. Paalala ang kabuoan ng storya ay may maselan na paksa.
Naku Nakuu Nakuuu. Isa lamang akong ordinaryong mamamayan. A basta mahirap ipaliwanag kung ano ako.
Marami na akong alam. Hindi pa kasama dun ang iba pang editions dahil naubusan ako ng pambili ng text album. Pero Bes aaminin ko sayo nakakatulong din ang tension na ito para mas iakma ko ang aking pamumuhay sa aking mga isinusulat Walk the talk ika nga nila.
Isa lang akong ordinaryong Kristiyano na katulad mo naghahangad na makasunod sa yapak ni Kristo at magkatugon sa tawag ng Diyos na maging banal. Nalulunod na ako sa karagatan ng kawalang-pag-asa. Biglang naumid ang aking mga labi.
Isa lang akong ordinaryong tao na may ekstrang-ordinaryong pangarap malaki at mataas na pangarap. Madaming aral na makukuha ang mga taong sa iisang bagay lamang nakatuon ang atensyon dito sa librong ito. At sa bawat nagagawa ko kalakip nito ang isang resulta na maaring maging bangungot o kasiyahan.
Walang kahusayang taglay isa lamang akong ordinaryong bata. Di ko rin nga alam kung ano ang pakay ng taong ito sa akin. Tiningnan ko ang wall clock namin 530 napala ng umaga maaga panaman kaya nag almusal muna ako.
Napailing naman si Mara. Imposible yon hija Napakunot ang noo ng matanda. Nag - aaral nakikipagkaibigan nagsasaya.
Ngunit wala akong nakita. Sa katunayan nga gusto kong maging guro-oo isang masipag at masigasig na guro pero bago yun pano ko naisipan maging guro. Noong bata ako makulit ako.
Pero magawa pa kaya nila akong mahalin kung nalaman nila isang araw na kanilang unico iho ay may lihim na pagnanasa sa isang bata. Nag-iisa akong anak ng isang sundalo at isang journalist. Kaya naman isa din ito sa lagi kong tinatanong sa aking sarili.
Pebrero na naman marami na naman akong makikitang pares-pares sa mga pasyalan mga ibinibentang pang-regalo na minsan ang sakit sa mata at nagkalat na naman ang kapulahan kahit saan ako magpunta. Maikling imbentaryo ng mga naglaho. Noong bata ako mahilig akong magbasa ng mga libro.
Kumita ng 3000 kada buwan. Nang basahin ang Naku Nakuu Nakuuu. Ni Nanoy Rafael sa klase naalala ko ang aking pagkabata.
Kung suswertihin nakapagtatabi sila ng kaunting pera na aming nagagamit sa bakasyon at pamamasyal. Mga pag kakaugnay sa tunay na istorya ang hindi inaasahan Noong bata ako mahilig ako maglaro katulad ng ibang mga bata. Bilang isang estudyanteng Pilipino pinaka una kong layunin ang mapaunlad ang aking sarili para sa hinaharap.
Ako si Joeie at ito ang kuwento ng aking paglalakbay sa buhay. Xiaokai Probinsya ng Jiangxi Isa akong ordinaryong babaeng taga-probinsya dahil sa pyudalistikong ideya ng pagpapahalaga lamang sa mga batang lalaki hindi ko nagawang itaas ang aking ulo sa harap ng iba pa dahil sa kahihiyan ng di pagkakaroon ng anak na lalaki. Pero ano nga bat hindi na nga ako bata.
Bata pa lamang ako ay mahilig na ako sa mga usapin mga pampulitikal. Bilang isang Pilipino ako ay sumusunod sa mga alituntunin at mkga b atas ng bayan. Di hamak na mas marami kaysa sa nalaman ko sana kung hindi ako ipinalaglag ni Mommy.
Lumaki ako hindi bilang isang ordinaryong bata kundi bilang isang bilanggo sa bangungot na ako mismo ang gumawa. Abala sa kani-kaniyang trabaho ang aking mga magulang ngunit wala akong matandaan na pagkakataon kung saan nawalan sila ng panahon para sa aming pamilya. Isa itong taktika upang mas kawilihan at mas tangkilikin ng mga batang mambabasa.
O kaya hindi naman talaga ako bata. Tadhana ay kung saan sinadyang pagtagpuin ang dalawa o higit pang tao para gampanan ang papel nila sa buhay ng isat isa. Isa lamang akong ordinaryong estudyante.
WOW ANG DAMI NAMAN NIYANsabay himas ng isa ang. Wala po akong alam sa sinasabi nyo. Simulan natin ang kwento.
Sige sagot ko na may ngisi sa mga labi. Marami akong mga aral na napulot sa istoryang ito hindi lang iyan dinala pa ako ng munting prinsipe sa ibang planeta kung saan may mga nakilala pa akong ibang mga karakter na may ibat ibang ugali at mga ginagawa sa kani-kanilang planeta. Ako nga lang mag-isa dito.
Wala na ring natatanggap na magandang balita pawang mga problema. Niyaya ako ng mga ungas. Isa lamang akong ordinaryong babae mula sa isang mahirap na amo.
Ang mga karakter salita at mga pangyayari sa kwentong ito ay nabuo lamang mula sa malikhain isip ng manunulat. Kinagiliwan ko ang mga fairytales dahil siguro sa makukulay na larawan sa mga libro at nakaaaliw na mga tauhan sa kuwento. Naaalala ko nung ako ay bata pa na talagang nag hihirap ang aking mga magulang upang hanggat maaari ay makabili ng pinaka murang pagkain at mga damit.
Simple ang buhay namin mag-isa ko at busog na busog ako sa pagmamahal ng aking mg magulang. Lagi lang tayong makakakita ng mga taong may kanya kanyang ganap sa ating buhay na magsisilbing aral o memorya.
No comments